சுழல்

  அடையாள அரசியல் ---------------------------- சம காலத்திலும் இடது சாரிகளுக்குள் பேசு பொருளாக இருப்பது அடையாள அரசியல் குறித்தானா வாதங்களாகும். இருந்தபோதிலும் அடையாள அரசியல் என்றால் என்ன என்று சரியான வரையறைகளைச் செய்ய முடியாமல் உள்ள அதே நேரம் அரசியல் தளத்திலும் அது தொடர்பான புரிதலில் போட்டி நிலையே உள்ளது. அறுபதுகளில் பேசப்பட்டு வந்த அடையாள அரசியல் பொருளிலிருந்து, அரசியலும் அதன் புரிதலும் அதனுடைய பண்பாடுகளும் இன்றைய கால கட்டத்தில் மாற்றம் பெற்றுள்ளது. அதே நேரம் மறு பக்கத்தில் அடையாள அரசியல் என்பது சாராம்ச வாதம் பேசுகிறது என்றும் குறிப்பாக விடயங்களையும் குறிப்பிட்ட கலாச்சார நிர்ணய வாதத்தையும் பேசுகிறது என்றும் சொல்லப்பட்டது. அதாவது ஒவ்வொரு அடையாளங்களுக்கும் அடிப்படைப் பண்புகள் உள்ளன என்கிறது. இந்த அடையாளப்படுத்தலானது வேறுபாடுகளைப் பற்றி அதிகம் உள்நோக்கி யோசிப்பதால் சமூகத்தில் இருக்கின்ற அதிகார கட்டமைப்பை அமைப்புள்ளுள் கொண்டுவந்து அங்கத்தவர்களைப் பிரிப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் ஒருவருடைய அனுபவத்தை மறுப்பது என்பதை ஒரு புரட்சிகர கட்சி எப்படி எடுத்துக் கொள்கிறது என்பது, இந்த இடத்தில் முக்க

  ஒடுக்கப்படும் மக்களின் அடிப்படை நீதியைத் தட்டிக் கேட்டால் அது வன்முறை என்று சொல்வதை விட மிகப் பொரிய அரசியல் வன்முறை வேறு எது ஒன்றாக இருக்க முடியும்? குட்டக் குட்ட வாங்கிக் கொண்டு கும்பிடும் போது ஒரு குறைத்தானும் காணாத இவர்களது மனங்கள், குட்டிய கைகளின் வன்மத்தையும்-வன்முறையையும் காணாத கண்கள். நிமிர்ந்தவரின் முதுகெலும்பில் வில்லும், கண்களில் அம்பும் தெரிவதைக் கண்டு ஐயகோ வன்முறை! வன்முறை! என்று குதிக்கிறது. காரணமென்ன? இவர்கள் உண்மையில் வன்முறைக்கு எதிரானவர்கள்தானா? ஆம், மாரி செல்வராஜின் “கர்ணன்” சில நாட்களுக்கு முன் பார்த்தேன். அப்படம் வன்முறையைப் பேசுவதாகச் சிலர் கொந்தளித்ததை ஏலவே வாசித்தும் கேட்டுமிருந்தேன். இந்த வசை சாதி ஒடுக்கு முறைக்கு எதிராக எதிர் வினையாற்றும் போது சொல்லப்படும் ஒன்றுமட்டுமல்ல. ஒரு பெண்ணாய் சமூகத்தால், தனிமனிதரால் ஒடுக்கப்படும் போது - உள உடல் வன்முறைக்குள்ளாகும் போது அதற்கு எதிராக எதிர்வினையாற்றுவதை வன்முறையாகப் புரட்டி விக்டிம் பிளேம் செய்வது போன்ற ஒன்றுதான். அதனால் என்வோ இப்படம் வன்முறையைப் பேசுகிறது என்றதும் சுள் என்று தைத்தது. எனவே இப்படம் பற்றி குறிப்பாக இதை